AMSTELVEEN – Het aantal vaccinaties loopt storm en de ziekenhuisopnames blijven relatief laag. Inmiddels heeft Ziekenhuis Amstelland de corona-afdeling gesloten en is er weer ruimte om een inhaalslag te maken op de reguliere zorg. Ziekenhuis Amstelland kijkt met AAN! Amstelveen terug op de afgelopen anderhalf jaar.
Voor verpleegkundige Mea Visser was alles in het begin even schakelen. Normaal gesproken werkt Visser op Kliniek Beneden Oost, de verpleegafdeling voor interne geneeskunde. Deze afdeling werd tijdelijk gesloten en ingericht tot de corona-afdeling van Ziekenhuis Amstelland.
“In het begin hadden we geen grip op het ziektebeeld en dat was confronterend,” aldus Visser. “Dan sta je op een afdeling, mensen te verplegen, waarvan je geen idee hebt hoe het ziektebeeld gaat verlopen, ” voegt ze eraan toe. Ook de mogelijkheid om de familie van de patiënt bij te staan, werd beperkt. “Mensen kwamen in hun eentje te overlijden. Daar hebben wij als team nogal een knauw van gekregen, vooral emotioneel.”
‘Uitputtingsslag’
Naast de emotionele knauw, speelde de hoge werkdruk het team van Ziekenhuis Amstelland volgens Visser ook parten. “Zowel in de eerste als de tweede golf waren wij zelf ook gevloerd door corona”. Door het ziekteverzuim ontstonden er gaten in roosters die door het team continu opgevuld moesten worden. Dit kwam bovenop het tekort in de zorg dat er al voor corona was. “Het personeelstekort is een drama,” volgens bestuursvoorzitter van Ziekenhuis Amstelland Sophia de Rooij. “Dus de mensen die achterblijven moeten harder werken en moeten meer werk uitvoeren die je anders met een grotere groep beter kan delen.”
Daarbij werd de tweede lockdown ervaren als een uitputtingsslag. “We hadden zoiets van: ‘daar gaan we weer, hoe vaak moeten we dit nog doen?’,” aldus Visser. Volgens De Rooij was er sprake van uitzichtloosheid. Men wist al dat de tweede lockdown veel langer zou gaan duren, alleen hoelang? “Wanneer stopt dit eens een keer en waar gaan we naar toe?”
‘Superteam’
Ondanks de lastige situatie, stond er volgens Visser een jong, dynamisch, superteam. Met wie naast de werkdruk ook de tranen gedeeld werden. Samen zette het team op de
corona-afdeling de schouders eronder.
“We hebben nooit gedacht, we kunnen niet meer. We zijn altijd doorgegaan”. Ook de Rooij is te spreken over de inzet tijdens zowel de eerste als de tweede lockdown. “We zijn waanzinnig trots op dat wij als regionaal ziekenhuis eigenlijk heel goed ons steentje hebben kunnen bijdragen aan wat er nodig was.”
Adempauze?
Nu de corona-afdeling voorlopig opgeheven is, heeft Ziekenhuis Amstelland weer tijd om
de reguliere zorg zowel volledig op te pakken als in te halen. “We zijn wel in bedrijf, echter
is het best pittig om door te gaan,” zegt de Rooij. Er vallen nog steeds gaten in het rooster, door ziekte onder het zorgpersoneel. Daarnaast wil het bestuur ook echt dat het zorgpersoneel met vakantie kan gaan.
Visser gaat voor haar gevoel verder waar ze gebleven was. “Het geeft niet het gevoel alsof we adempauze hebben.” Het inhalen van de zorg is nodig, maar vanwege het tekort aan personeel gaat dat geleidelijk. Daarbij ligt de Delta-variant nog steeds op de loer. “We zijn er nog niet, we kunnen niet alle teugels laten vieren op dit moment.” Ook voor De Rooij geldt dat het einde nog niet inzicht is. “Hoop blijven houden, maar de realiteit onder ogen zien is de beste toestand om hier uit te komen,” zegt ze.
Visser en haar team zijn van plan nog steeds de schouders eronder te zetten en ‘zien wel waar het schip strand’. “Gewoon vooruit denken, niet meer achterom kijken,” zegt de verpleegkundige strijdvaardig.
