Ingrediënten: notoire uitsteller van keuzes en snelle herbeslisser… Overlappende voorkeuren met wisselende stemmingen en contrasterende emoties. Niet bepaald het ideale palet om gedegen te stemmen voor de lokale overheid.
“Papa, wat ga je stemmen?”, vroeg de negenjarige dochter bij het ontbijt. “Doe zesenzestig D,” zei ze. “Nee,” riep de zesjarige. “Je moet op het Sinterklaasjournaal stemmen!”
Beter had ik mijn gevoelens rond lokale verkiezingen niet kunnen schetsen. Hilarische verwarring alom.
Rechts is voor masturberen en links voor stemmen, zeg ik altijd. Omdat mijn genenpakket bijzonder gunstig uitviel zowel innerlijk als uiterlijk (ahum) en mijn wieg toevallig langs het goede en liefdevolle kant van het spoor stond, betekent dat ook zorgen voor de minder bedeelden, nietwaar?
Toen ik 24 was en eindelijk mijn ouderlijk huis verliet kreeg ik een woning(kje) aan Zetveld in het Oude Dorp. Recht tegenover het Raadhuis. “Ik hou de democratie in de gaten,” grapte ik hautain als ik weer eens niks anders deed dan drinken en muziek luisteren. Toen stemde ik er vrolijk links op los.
Maar nu VIND ik het lastig. Meer hoogbouw? Minder vliegtuigen? Meer geld voor kunst of voor bijles, of thuiszorg?
Maak die beslissingen maar. Ik ben blij dat ik alleen maar eens in de zoveel tijd mag klagen over mijn eigen onbeslisvaardigheid. Geef ze maar de kost die politieke dieren. En zo slecht hebben we ’t niet in Amstelveen. Ik stem in ieder geval voor méér betrokkenheid, vandaar deze eerste column voor AAN! in mijn geliefde Amstelveen.
